Þegar ég var unglingsstelpa að uppgötva Bowie var eitt lag mér sérstaklega hugleikið. Það var coverlag sem poppar upp á hinum og þessum stöðum á ferli Bowie en ekki á neinni "almennilegri" plötu. Það er á Pinups diskinum en ekki á upprunalegu plötunni - á Rare plötunni (þar sem ég heyrði það fyrst) sem var aldrei endurútgefin því hún var víst kolólögleg og á ýmsum B-hliðum. Hvað um það... ég og Embla vinkona mín hlustuðum á það í tætlur og það hefur alltaf verið mér hugleikið þessi síðustu 20 ár eða svo.

Og í dag datt mér í fyrsta skipti í hug að finna upprunalegu útgáfuna.

Hér er höfundurinn að flytja lagið á frummálinu:

Jacques Brel - Amsterdam



Eitthvað segir mér að kvennafarir hans hafi ekki verið alsléttar. Lagið verður allt miklu persónulegra og erfiðara í meðförum Brel. Bowie virtist aldrei beinlínis vera að setja sig í spor sjóaranna - hann virtist miklu frekar vera í hlutverki sögumanns. En dæmi hver fyrir sig:

David Bowie - Port of Amsterdam