Nú er brett-upp-á-ermar tími í ritgerðarvinnunni og það er fjandanum erfiðara að drösla sér í gang. Ég er komin með einhvern slatta af blaðsíðum - og ef ég er óhóflega bjartsýn get ég haldið því fram að ég sé búin að skrifa eitthvað í alla kaflana - en það er heljarinnar vinna eftir ef þetta á að verða eitthvað almennilegt og mínir bókmenntafræðigírar eru orðnir soldið ryðgaðir.

Það er samt fínt að vera með aðstöðu í Gimli. Þar er netaðgangu og þægilegur stóll. Þar hef ég mitt eigið borð og skúffur og skáp sem ég get læst. Og Auði á næsta borði sem ég get truflað í tíma og ótíma. Maður verður að vísu að ganga hljóðlega um og helst hvísla ef við viljum eitthvað tala saman en það á yfirleitt bara við fyrir kvöldmat á virkum dögum. Kvöld og helgar eru fáir á svæðinu og jafnvel stundum hægt að hafa músík í gangi og haga sér eins og heima hjá sér.

Að skrifa mastersritgerð er soldið eins og að teikna hús sitjandi á stól niðri í kjallara. Þegar maður byrjar hefur maður bara grófa hugmynd um hvernig heildin lítur út. Svo færist maður upp um hæð eftir því sem vinnan mjakast en heldur áfram að þreifa fyrir sér. Á þessari stundu sit ég sem fastast inni í skáp undir stiganum á fyrstu hæð. Er treg til að færa mig upp því stiginn gæti brostið.