Komin heim í heiðardalinn - lands hinnar eilífu diet-Pepsí gnóttar og íslenskra stafa.

Já svo virðist sem diet Pepsí sé bannað í Svíþjóð. Það vildi a.m.k. enginn selja mér svoleiðis. Diet Pepsí, Cherrios og pepperóní fyrirfinnst ekki í þessu landi og er höfuð ástæða þess að ég mun aldrei geta flutt þangað. Öll sænskan gerði það svo að verkum að það greip mig þessi líka sterka og áður óþekkta löngun til þess að tala dönsku. Ef ég flyt einhvern tímann til Skandinavíu verð ég víst að setjast að í Danaveld ef ég á að finna einhverja ró í beinunum. Þetta hefði mig aldrei grunað.

Ég kom heim um hálf þrjú í gær og var sótt af foreldrunum. Eftir að hafað dömpað farangrinum heim (og þrifið upp ælu og hland eftir dauðhrædda Lísu og skrúbbað kassann hennar) fór ég út á nes þar sem snæddar voru vöfflur ásamt foreldrunum, Halldóri, Jóhönnu, Hebu og Gísla Hrafni. Kvöldinu var svo eytt í alvarlegt sjónvarpsgláp.

Sá síðast nefndi liggur nú á skurðarborði og verður von bráðar allur kominn í lag. Hann var víst með mein-gallaða blöðru sem læknarnir eru á fullu að laga as ví spík. Svo verður litla skinnið 10 daga á spítala að jafna sig og verður vonandi nýr og betri maður á eftir.