Eftir allt spriklið í Bandalagsskólanum hefur eirðarleysi tekið sér bólfestu í kroppnum og því dreif ég mig án nokkurra málalenginga í spinning í hádeginu í dag. Í fyrsta skipti á ævinni. Mesta furða hvernig mér hefur tekist að forðast það fram að þessu. En það er í sjálfu sér ekkert merkilegt - það er sem er merkilegra er að í hádeginu í dag, í Hreyfingu, upplifði ég einn súrrealistíska gjörning sem ég hef orðið vitni af inni á líkamsræktarstöð frá því að Maggi Scheving mætti í eróbikktíma í fyrndinni með hárlengingar. Við höfðum púlað þarna í svona 10-15 mínútur - ég að berjast við að hækka stýrið á hjólinu mínu og að skíttapa orrustunni - þegar kennarinn veifar inn einhverju fólki og við tók hálftíma partý prógram hjá Love Guru og gellunum hans; söngkonu og tveimur dönsurum. Þarna skoppuðu þau fyrir framan sveitta hjólafólkið og tóku öll sín vinælustu cover-lög - að sjálfsögðu læf fyrir utan playbackið - á meðan múgurinn æstist og æstist.

Þetta var nú bara hressandi. Og óstjórnanlega fyndið. Annar dansarinn ku vera að vinna þarna sem var ástæðan fyrir uppákomunni. Ekki amaleg byrjun á spinningferli mínum þar. Þetta býður auðvitað upp á alls konar skemmtilega mögulega; uppistand, trúbadora, trúðaleik, eldgleypa og svo mætti lengi telja.

En ég get ekki haldið athyglinni við þessa vitleysu - ég var að fá dásamlega fréttir frá söngkennaranum mínum. Hin nýja borgarstjórn er búin að afnema heimskulegu aldurstakmörkin í tónlistarskólana. Ég get kannski bara sótt um! Hamingja!

Það má svei mér vel vera að þetta sé besti dagur ársins.