miðvikudagur, mars 28, 2007

Hérna er ferðasagan - í öllu sínu (litla) veldi. Ég hef hvorki orku né nennu til að skrifa hana aftur.

Ég er ennþá frekar máttlaus og utan við mig. Man ekkert stundinni lengur og geng á veggi. Matarleysi hefur svona gífurleg áhrif á heilastarfsemina. Gott að vita það. Note to self: Aldrei ráða anorexíusjúkling í flóknari vinnu en að blikka augum. Hmm... útskýrir módelbransann...

Rafgeymirinn í bílnum mínum gaf endanlega upp öndina 10 mínútum fyrir óperuna í gær (ég komst samt þökk sé hjálpsamri nágrannakonu - og það var mjög gaman) og af því að ég virðist hafa klárað allt uppsafnað karma í Barcelona laskaði ég auðvitað á mér tá rétt áður en ég lagði af stað fótgangandi í vinnuna í morgun. Ég er vonandi óbrotin en það er skemmtilegt frá því að segja að þessi sama tá var brotin frekar ósnyrtilega fyrir sléttum 20 árum.

Semsagt - ég kom nöldrandi frá útlöndum og sér ekki fyrir endann á.

En - hey - ég er með fullt af tolli og enga leið til að torga sjálf.

6 ummæli:

fangor sagði...

tollur...namminamm. ég skal hjálpa þér með hann.

Nafnlaus sagði...

Sendiru toll í email formi?

Velkomin heim!

Ásta sagði...

Takk.

Og þú færð engan toll hjá mér góða kona fyrr en þú dröslast aftur í bæinn.

Nafnlaus sagði...

Ertu að meina að þú geymir tollinn þanngað til og að þú elskir mig nógu mikið til að gefa mér síðasta roloið?

Ásta sagði...

Það má vel vera. Þetta eru soddan uppgerðaralkar í þessu vinahópi.

Nafnlaus sagði...

hehehe... heimsku módel... hehehe...