Úff - föstudagarnir geta ekki komið nógu fljótt þessa dagana. Er farið að leiðast það óskaplega að hanga fyrir framan tölvu allan liðlangan daginn. Er einhver leið til þess að ég geti farið að kenna bókmenntir einhvers staðar? Var að aðstoða Jóhönnu Ýr við að skrifa ritgerð og komst að því að það er gaman að leiðbeina. Hmm... þyrfti kannski að næla mér í einhvers konar kennsluréttindi fyrst.
Það lítur út fyrir að ég sé að fara til Svíþjóðar 8. nóvember og vera þar í heila viku. Ég hef einfaldlega ekki efni á því að breyta miðanum eitthvað eða borga fyrir gistinu í Kaupmannahöfn. Þannig að sá draumur er búinn. Ég hef svosem komið nógu oft til Köben um ævina þannig að það ætti ekki að koma að sök. Hef hins vegar ekkert kynnst Svíþjóð.
Kvöldið stefnir í Idol-gláp og spilamennsku - sennilega ekki á sama stað. Fortíðarsjúkir sambekkingar úr Való hafa verið að reyna að lokka mig á endurfundi sem eiga að eiga sér stað í kvöld (15 ár síðan ég hætti að þekkja fólkið sem ég þekkti í raun aldrei). Hugsa að ég fórni þeim fyrir hina fyrrnefndu skemmtun. Ég asnaðist til að mæta á 10 ára mótið og sá strax mikið eftir því. Þetta var alveg sama fólkið og ég var með í skóla - ótrúlegt hvað smá þroski getur í raun gert lítið fyrir gallaðan persónuleika. Þeir sem voru ekki í sambandkrísum eða að reyna að glæða loga fortíðarinnar voru annað hvort blindfullir að reyna við allt sem hreyfðist eða sýnandi barnamyndir öllum vildu ekki sjá. Mig langaði ekki að kynnast þeim fyrir 15 árum og því síður núna. Ég er afskaplega fegin að eiga aðra og miklu skemmtilegri vini.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli